witać

witać {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIIa, witaćam, witaća, witaćają, witaćany {{/stl_8}}– powitać {{/stl_13}}{{stl_8}}dk VIIIa {{/stl_8}}{{stl_7}}, {{/stl_7}}{{stl_22}}przywitać {{/stl_22}}{{stl_8}}dk VIIIa {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'zgodnie z przyjętymi zwyczajami reagować uprzejmie (słowami, gestem, urządzeniem specjalnej uroczystości) na czyjeś pojawienie się, wejście itp.; wyrażać zadowolenie, radość z czyjejś obecności, czyjegoś przybycia, jakiegoś zdarzenia;{{/stl_7}}{{stl_7}} pozdrawiać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Witać gości, krewnych, delegację zagraniczną. Witać z radością, chłodno. Przywitać uroczyście, po staropolsku. Serdecznie, gorąco, szczególnie witać. Powitać oklaskami, przemówieniem, chlebem i solą. Przywitać uśmiechem. Powitać{{/stl_10}}{{stl_10}} skinieniem głowy, kwiatami. Witać wiosnę. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'o zwierzętach: swoim zachowaniem dawać wyraz radości na czyjś widok': {{/stl_7}}{{stl_10}}Stare psisko przywitało go radosnym skomleniem. Koń witał go, rżąc i próbując mu wetknąć pysk do kieszeni. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'pojawiać się, też: charakteryzować się czymś w momencie czyjegoś przyjazdu': {{/stl_7}}{{stl_10}}W Warszawie powitała nas ulewa. Wkraczające wojsko witało spalone wsie i miasta. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}4. {{/stl_12}}{{stl_7}}'dawać wyraz swoim uczuciom w reakcji na czyjś widok, na jakieś zdarzenie; też: stanowić uzewnętrznienie jakichś uczuć w takiej sytuacji': {{/stl_7}}{{stl_10}}Każdy nowy żart witany był salwami śmiechu. Zapowiedź ogłoszenia wolnych wyborów powitano entuzjastycznie. Przywitała ich głucha cisza zebranych. {{/stl_10}}